شماره مقاله :

خداوند متعال مسیح ( عیسی )  علیه السلام  را بسوی بنی اسرائیل فرستاد، دعوت او به توحید خالص و دین سهل و آسان و گوارا و پرستش خدای یگانه دور از هرگونه پیچیدگی و تعقید و تحریف و تأویل خارج از ذهن بود. اما اکنون دین مسيحيت به یک عقیده ی باطل و فلسفه ی پیچیده تبدیل شده که پیروانش در آن گم گشته اند و در مدح و ستایش مسیح آن چنان مبالغه کردند که او را از انسان بودن به مرز خدائی رسانیدند و گفتند: «مسیح پسر خدا است» و «خداوند فرزندی برای خود اختیار کرده» و «خدا همان مسیح پسر مریم است» - والعياذ بالله-.

به این ترتیب از خدای واحد و صمد که نه کسی را زاده و نه از کسی زاده شده، خانواده ای به وجود آوردند که از سه عضو تشکیل شده که همگی خدا هستند! یعنی: رب، پسر و روح القدس (جبریل). و معتقد اند که مریم - علیها السلام- مادر مسیح است لیکن او را نیز به درجه ی تقدیس و پرستش رسانیدند و گفتند: «مریم مادر خدا است»، تا جائیکه در کلیساها مجسمه ها و تصاویری از مریم - علیها السلام- نصب كردند که هنگام راز و نیاز در مقابلش گردن خم می کنند.

از همین جاست که پیامبر بزرگ اسلام  صلی الله علیه وسلم  امتش را از افراط در ستایشش باز داشته چنانکه می فرماید: «مرا بیش از حد مدح و توصیف ننمائید چنانکه نصاری پسر مریم را بیش از حد مدح نمودند همانا من یک بنده هستم، پس بگوئید: بنده و فرستاده ی خدا»([1]).

مسیحیت امروزی بر سه بنا استوار است:

1- عقیده ی تثلیث یا خدایان سه گانه.

2-صَلْب یا (به دار کشیده شده) و تقدیس آن و فدا شدن مسیح  علیه السلام  .

3- محاسبه ی مسیح با مردم در روز رستاخیز.

محاسبه ی مسیح  علیه السلام  با مردم در روز رستاخیز:

مسیحیان به این گمانند که عیسی  علیه السلام  محاسبه ی مردمان را در روز قیامت بدست خواهد گرفت، بدلیل نامه ی دوم پاولز که به اهل کورنتوش فرستاده: «5/10» (حتماً همه ی ما در مقابل تخت مسیح حضور خواهیم یافت تا باهرکسی مطابق کارهای خیر یا شرش محاسبه صورت گیرد و پاداش آنرا حاصل نماید).

ولی اعتقاد مسلمانان اینست که خداوند تعالی در روز قیامت خودش محاسبه و تصفیه حساب بابندگانش خواهد کرد و پیامبران همه گواهی بر امت های شان خواهد بود([2]).

و ليكن اعتقاد مسيحيان جز خیال پروری نیست، زیرا عیسی  علیه السلام  مانند سائر انبیا ی در میدان حشر خواهد ایستاد، بلکه خداوند مسیح  علیه السلام   را مورد باز پرس قرار خواهد داد، قرآن کریم این مشهد عظیم را چنین ترسیم می کند: « وَإِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَـهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ» ([3]).

ترجمه: « و (خاطر نشان ساز) آنگاه را که خداوند میگوید: ای عیسی پسر مریم! آیا تو به مردم گفته ای که جز الله، من  و مادرم را هم دو خدای دیگر بدانید، عیسی میگوید: تو را منزه از آن میدانم که دارای شریک و انباز باشی، مرا نسزد که چیزی را بگویم که حق من نیست، اگر آن را گفته باشم بیگمان تو از آن آگاهی، تو از راز درون من هم با خبری و من از آنچه بر من پنهان می داری بی خبرم، زیرا تو داننده ی رازهايی و به همه ی اسرار غيب آگاهی» ([4]).

سایت مهتدین

Mohtadeen.Com         

---------------------------------------------

 [1]- بخاری ومسلم.

[2]-  دراسات فی الأدیان صـ:333

[3]-  المائدة: 116.

[4]-  تفسیر نور.