شماره مقاله :

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بیست و یک سال پیش، "روساریو پاسکویینی" شدیداً سیگاری و الکلی بود و زندگی خود را چون کابوسی وصف می کند که چقدر در زجر و عذاب بوده است. وی وکیل بوده و در شهر میلان زندگی می کرد و در سال 1974، مسلمان شد. هم اکنون در سن پنجاه سالگی به سر می برد و نام عبدالرحمن را بر خود نهاده است. وی روزهای جمعه به مسجد "میسریکوردیوس" می رود و در مرکز اسلامی به تدریس زبان عربی می پردازد. همچنین وی چندین کتاب راجع به اسلام و زندگی پیامبر صلی الله علیه وسلم نوشته است.

عبدالرحمن هنوز در میلان زندگی می کند، وی شغل وکالت خود را به خاطر چیزی که رضایت و خرسندی بیشتری برایش به همراه داشت کنار نهاد. او حالا ویرایشگر روزنامه ی "پیام اسلام" است. اخیراً بخشی از این روزنامه به شرح رشد چشمگیر ایتالیایی هایی که مانند این وکیل، مسلمان شده اند اختصاص داده شده است.

در ایتالیا تعداد مسیحیانی که به دین اسلام روی می آورند روزانه رو به افزایش است. درست مانند فرانسه و بریتانیا که افراد مشهوری چون خواننده ی معروف کت استیونس مسلمان شده است، ایتالیایی های بیشماری نیز به منظور رسیدن به آرامش معنوی به دین اسلام روی می آورند. عبدالرحمن که روزنامه اش را تحت حمایت مرکز اسلامی میلان منتشر می سازد می گوید: " هر روز مردم به اینجا می آیند تا بیشتر درمورد اسلام اطلاعات به دست بیاورند. آنها از همه جا و از هر طبقه ی اجتماعی می آیند، هر کدام دلیل متفاوتی برای انجام این کار دارند".

مسیحیان ایتالیایی که مبادرت به مسلمان شدن می کنند، شامل مهندس، هنرمند، دانشجو و حتی راهبه نیز می باشند. بعضی ها در این باره گامی برداشته زیرا با فرد مسلمانی ازدواج کرده اند، در صورتی که برای دیگران انتخاب دین کاملاً عقلانی و از روی روشنفکری است. اما دلیل اولیه آنها هر چه بوده باشد تازه مسلمانان بیان می کنند که تصمیم نهایی شان همیشه همراه با ترس و اضطراب بوده و میلشان برای کسب بعد معنوی که بیشتر در جوامع غربی از میان رفته است.

بعضی از مردم که تصمیم می گیرند مسلمان شوند، مثل من دلایل زیادی دارند، آنها دوره ی سختی را در زندگیشان طی می کنند. حتی بعضی از آنها دانش آموزان دبیرستانی هستند که پنهانی مسلمان می شوند زیرا از گفتن حقیقت به والدینشان می ترسند.

عبدالرحمان از حمایت و پشتیبانی خانواده اش برخوردار بود. او می گوید: "به نظر آنها به اندازه ی کافی مسن بودم که بتوانم مراقب افکار خودم باشم و اجازه دادند که ادامه دهم. در حقیقت مادرم هشتاده و پنج سال سن دارد و هنوز کاتولیک است. اخیراً به من گفت: از خداوند سپاسگزارم، چون اگر همچنان مثل سابق زندگی می کردی الان مرده بودی".

وی ادامه داد، آن موقع دست خوش مشکل روحی و روانی بودم که در جامعه به طور رقابتی  شایع است. بعد از جستجوهای فراوان، سرانجام به دین اسلام رسیدم که هیچ کس به غیر از پروردگار قدرت داوری ندارد و او بر انسان حکمفرما است. این همان چیزی بود که در جستجویش بودم. برای من این یک نوع آزادی است از جامعه ای که خود را آزاد می پنداشت اما در عوض افراد جامعه را به خم شدن در برابر تعداد زیادی از خواسته هایش وا می داشت.

مانند خیلی از تازه مسلمانان، عبدالرحمان دین جدید را با دل و جان پذیرفت. او عربی را به خوبی فرا گرفت طوریکه می توانست بدون کمک ترجمه ی قرآن، آن را به راحتی بخواند. آنقدر بر این زبان تسلط خوبی پیدا کرد که هم اکنون آن را تدریس می نماید. این وکیل سابقاً نسبت به دین مسلمانان بسیار یک دنده و سخت گیر بود.

یکی از عواملی که در مسلمان شدن وی دخیل بود دوستی عبدالرحمن با یک مسلمان یمنی به نام "علی ابو شویما" بود. او که دانشجوی پزشکی بود هم اکنون رئیس مرکز اسلامی میلان است. همسر "ابو شویما" نیز ایتالیایی است. او پس از ازدواج تصمیم می گیرد که مسلمان شود و نامش را از پائولا به خدیجه تغییر دهد. وی از پانزده سال پیش حجاب گرفته است، زمانی که ایتالیی ها دیدگاهی تحقیر آمیز نسبت به مسلمانان داشتند. وی می گوید: "احساس می کردم همه دارند به من نگاه می کنند و من تا اندازه ای خجالت می کشیدم".

"گایسیپنیا" که قبلاً راهبه کاتولیک بود، پس از مسلمان شدن نام فاطمه را بر خود نهاد. وی با رفت و آمد کردن به مرکز اسلامی کم کم آگاهی لازم درمورد اسلام را به دست آورد. وی شروع به خواندن قرآن نمود، هم چنان که علاقه اش بیشتر می شد نسبت به دین خود دچار شک و تردید گشت. پس از جستجوی بسیار به دین اسلام مشرف شد.

عبدالرحمن کاملاً خود را با مردمی که دین آنها انتخاب کرده است یکی می داند و پیش بینی می کند که در سال های آتی تعداد زیادی از اروپاییان  به آن روی می آورند. اسلام فرا تر از تفاوت های فرهنگی است. او می گوید: "من درست مانند فیلیپینی و اندونزی ها مسلمان هستم، هیچ تفاوتی میان ما نیست. آهنگ و سبک زندگی من مثل آنها می باشد تنها تفاوت در جامعه ای است که هر کدام متعلق به آن هستیم. من روزی پنج مرتبه نماز می خوانم و از برکت نماز دیگر خود را فردی عصبانی و بد رفتار نمی دانم".

 

پایان

ترجمه: مسعود

مهتدین

Mohtadeen.Com