شماره مقاله :

هیچ مذهبی را ندیده ام که این گونه برای جامعه ای بزرگ قابل درک و دلگرم کننده باشد. به نظر می رسد نه راه بهتری به سوی آرامش ذهنی و رضایت در زندگی و نه حتی وعده ای برای آخرت وجود داشته باشد. انسان خود قسمتی از کل است، نمی تواند ادعا کند که بیش از بخشی از این جهان بی عیب و نقص است. همینطور او فقط می تواند هدفش از زندگی را به وسیله ی اجرای عملکرد خود همراه با نیرویش در سراسر و در بخش های دیگر زندگی به اجرا درآورد. این رابطه ای هماهنگ میان جزء و کل است که زندگی را هدف دار می سازد و به بشر کمک می کند تا به رضایت و خرسندی در زندگی برسد.

دین چه جایی را در این ارتباط بین آفریدگار و مخلوق اشغال کرده است؟ مردم نظرات متفاوتی درمورد دین دارند، که بعضی از آنها خواندنی هستند.

"مذهب برای انسان مهمترین حقیقت است. چیزی که درواقع به آن معتقد می باشد، چیزی است که در قلبش جای گرفته و مطمئناً درباره ی رابطه زندگیش با این جهان آگاهی دارد و وظیفه ی خود را در قبال دین می داند". (کارلایل هروس)

"مذهب حس حقیقت والا است، هر آنچه انسان معنای آن را در وجود خود و یا در چیز دیگری می یابد". (جی. کی. چسترتون)

"تمام ادیان با زندگی در ارتباط هستند، و زندگی که بر اساس دین طرح ریزی شده باشد خوب است". (سویدین بورگ)

"هر انسانی چه به خاطر ترس و چه به خاطر تسلی و آرامش، حسی از مذهب در وجود خود دارد". (جیمز هارینگتون)

چرا دین اسلام را به عنوان کامل ترین مذهب پذیرفتم؟

ابتدا و در درجه ی نخست، ما را با پروردگار آشنا می سازد:

{بگو خدا یگانه است. خدا بی نیاز است. نه زاده و نه زاده شده. و نیست هیچکس او را همانند.} (قرآن کریم، 112:1،4)

بارها و بارها در قرآن از یگانگی، وحدانیت، علیم و قادر بودن پروردگار یاد شده است. همه ی اوصاف خداوند دارای اصالت وجود می باشند، بارها و بارها خواستار ارتباطی رضایت بخش و درست میان پروردگار و خود بوده ایم.

{آنانکه ایشان را می پرستند کافران طلب می کنند به سوی پروردگار خویش قرب را که کدام یک از ایشان نزدیک تر باشد، و توقع دارند رحمت او را و می ترسند از عذاب او، هر آئینه هست عذاب پروردگار تو ترسناک.} (قرآن کریم، 17:57)

{بگو پناه می برم به پروردگار مردمان} (قرآن کریم، 114:1)

شاید کسی اعتقاد و شناخت خداوند را به چالش بکشد، برای اینکه با خوشحالی زندگی کند لازم است که به پیام الهی ایمان داشته باشد. آیا پدر فرزندانش را راهنمایی نمی کند؟ آیا به زندگی خانوادگیش سر و سامان نمی دهد تا با نظم و هماهنگی در کنار هم زندگی کنند؟

اسلام ادعا می کند که تنها دین واقعی است که حقیقت ادیان پیشین را دوباره احیا می کند. همچنین هدایتی که در قرآن برای بشر عرضه شده است روشن، قابل درک و منطقی می باشد. به وسیله ی هدایت کردن مسیر ما به سوی دستیابی به رابطه ای عالی میان خالق و مخلوق، باعث تعاون و همکاری میان نیروی جسم و روح می شود و این توانایی را به ما می دهد تا نیروی درونی و بیرونی خود را تعدیل سازیم و به آرامش درونی برسیم، این ها مهمترین عامل برای ایجاد هماهنگی بین اجزای زندگی است.

اسلام به ما می آموزد که چگونه به خداوند احترام بگذاریم، و خود را تسلیم امر وی نماییم. ما را تشویق می کند تا از عقل و احساس خود برای رسیدن به درک و فهم درست به خوبی استفاده کنیم. حکم قرآن و پیام خداوند، صرف نظر از قوم و نژاد و ملیت برای بندگانش مقرر شده است.

{بگو ای مردمان به تحقیق آمده است به شما وحی راست از پروردگار شکا، پس هر که راه یافت جز این نیست که راه یابد برای خود و هر که گمراه شد، جز این نیست که گمراه می شود به زیان خود، و نیستم من بر شما نگهبان.} (قرآن کریم، 10:108)

پایان

ترجمه: مسعود

مهتدین

Mohtadeen.Com