بسم الله الرحمن الرحیم
نوشته مایکل بورشتاین
تحلیل گر سیاسی آمریکایی
1/2/2011
او یک آمریکایی سیاهپوست است که از کودکی از تبعیض نژادی در جهان اول و مدرن رنج می برده است. این حالت در وی علاقه به برخاستن در برابر باطل به هر قیمت که باشد را برانگیخته نمود.
حتی گفته می شود در کودکی دوچرخه اش را دزدیدند و شروع کرد به این که هر کس آن را دزدیده است را می زند و... یک پلیس او را دیده و با استهزا گفت باید مشتزن شده و دشمنت را بکوبی. او نمی دانست که این پسربچه در آینده قهرمان جهان و اسطوره ی مشت زنی خواهد شد.
خیلی زود به مشت زنی روی آورده و در بیست و دو سالگی توانست قهرمانی جهان را در برابر قهرمان سابق جهان، سونی، را به دست آورده و او را در ابتدای راند اول نقش بر زمین نماید و سپس با صدای بلند شهادتین را گفت تا همه بدانند که بعد از کشمکش طولانی درونی نور اسلام بر قلب و روح او تابیده است و علی رغم تمام آنان که سعی دارند تصویر نازیبا و تاریکی ازاسلام به جهانیان ارائه کنند، مسلمان شده است.
من مسابقات مشت زنی را را زیاد دنبال می کردم تا از آن ها درس بگیرم. چرا که مشت زن در آغازکار و زمانی که برنده می شود، معمولاً گمان می کند کسی قدر نیست او را شکست دهد و حریفانش شکست می دهد. اما طولی نمی کشد که شکست خورده و بازنده می گردد.
درست مانند سیاستمداران، که وقتی به پست و مقامی در نتیجه ی انقلاب دست می یابد فکر می کند که خودش اول و آخر همه است و به کسی رحم نمی کند و آنان را مستحق مرگ و زندان و... می داند اما محمد کلی، این اسطوره ی مشت زنی، حتی هنگام برنده شدن از سقوط حریفش ابراز شادی نمی کرد.
چیزی که باید در تحقیقات و نوشته ها ذکر گردد و من کاملاً اطمینان دارم هر مسلمان یا حتی مسلمانی به طور منصفانه زندگی این مرد را دنبال کند، قدر و ارزش اسم محمد و علی و نیز دین اسلام را خواهد فهمید.
نمی خواهم وارد داستان مسلمان شدن محمدعلی کلی مشت زن جهانی شوم، اما مایل هستم برخی از جنبه های اسلام آوردن او و نعمت های دین اسلام بر این مرد را که او را یکی از بزرگ ترین انسان های تاریخ در این رشته ی ورزشی، تبدیل کرد، مورد بحث قرار دهم.
اگر تاریخ این ورزش را بررسی نماییم درمی یابیم که قهرمانی بهترین مشت زن قهرمانی جهان یک یا دو سال دوام آورده و سپس شکست خورده است. اما محمدعلی کلی، عنوان قهرمانی جهان را بار اول در 1964 کسب نمود سپس آن را در 1967 حفظ کرد و در 1968، 1970، 1974 و سال 1978 و بالاخره در سال 1979، یعنی به مدت چهار دوره حفظ کرد.
این حیات مشت زنی طولانی مدت برای هیچ مشت زنی در این ورزش خطرناک و دشوار تداوم نداشته است. چون این ورزش در وهله ی اول به نیروی جوانی وابسته است.
چقدر زیباست وقتی این قهرمان را می بینی که قبل از مبارزه در گوشه ای دست به دعا برداشته و از خداوند متعال طلب پیروزی و یاری می نماید.
وی حتی بعد از مبتلا شدن به بیماری فلج و لرزش می گف: "خداوند متعال اراده فرموده که به من نشان داده و بگوید که جز من کسی بزرگ ترین نیست، چرا که من بعد از پیروزی فریاد برمی آوردم که من بزرگ ترینم!"
او از بیماری و رنجی که می کشید ناله و شکایتی نداشت و به آن همچون تنبیهی از جانب پروردگار برای او دیگر بندگان می نگریست تا از حد خود تجاوز نکنند.
این است اسلام حقیقی، که درون پاک و زلال انسان را فرامی گیرد.
