بسم الله الرحمن الرحیم
احمد بن علی
آلدو دمریس یکی از کشیش هایی بود که غیرت و هواخواهی آنان به دین مسیحیت در اوج خود قرار داشت. او یکی از مخلص در کشورش سریلانکا بود. مأموریت او تلقین نهال کوچک باور به تثلیث در جان و دل کودکان بود تا در اعماق وجدان و روح آنان و در ذهن و فکرشان رخنه نماید و در حالی بزرگ شوند که جز مسیحیت دین و باوری را نشناسند.
به جهت مستحکم تر شدن کارش به عنوان یکی از کارشناسان دانش مقارنه ی ادیان، و نیز کسب مدرک دانشگاهی اقتصاد و تجارت، فرصت شغلی در عربستان سعودی کمک خوبی به او بود. از همانجا داستان هدایت او آغاز گردید.
آلدو دمریس گمان داشت که مسلمانان مردمانی بت پرست هستند که ماه را می پرستند. این پندار نادرست نتیجه ی برداشت اشتباه وی بود؛ چون مسلمانان در آغاز هر ماه قمری به رؤیت هلال ماه روی می آورند، او نمی دانست که این موضوع برای دانستن شروع ماه های قمری است تا بتوانند فرایضی مانند حج و روزه را در زمان مناسب خود ادا نمایند بوده است...
اما به واسطه ی درک نارسای، آن زمان، او باور داشت که این کار مسلمانان نشانه ای از پرستش ماه است، درست مانند بت پرستان و مشرکان. البته بزرگ شدن در یک خانواده ی مسیحی متعصب در این برداشت نابجای او تاثیر زیادی داشت. بنابراین مسأله ی مسلمان شدن او موضوع بسیار بعیدی در نظر آشنایانش، چه برسد به خود او، بود.
وقتی که الدو دمریس به عربستان سعودی رفت، خشکش زد و مبهوت مانده بود از اینکه می دید که اماکن تجاری بسته شده و مردم همه در هنگام شنیدن بانگ اذان مساجد به سمت مساجد می روند. این صحنه اهمیت بسیار دین و افتخار مسلمانان به دین خود را به او یادآور گردیده و مجذوب خود ساخت.
همچنین رفتار نیکی که با او داشتند علاوه بر اطلاع دیرهنگامش از این که اسلام به اصول و ارزش هایی فرامی خواند که اگر در جامعه پیاده شوند، کل جهان را به سوی محبت و دانش رهنمون می کند. از آن پس در درونش به درک راز این دین تمایل پیدا نمود.
وقتی که این احساس نیرومند را در درون خود درک کرد، دیگر به پرسش گری اکتفا نکرده و به دنبال ترجمه ی قرآن کریم به جستجو پرداخت تا خود شخصاً جنبه های بلاغت و اعجاز آن را دریابد.
طولی نکشید که به آن چه می خواست دست یافت و یک جلد ترجمه ی قرآن کریم را نزد یکی از دوستانش پیدا کرد. او آن را با خوشحالی امانت گرفت و یکسره به مطالعه ی آن پرداخت تا آنکه صدای اذان صبح را شنید که مؤذن برای نماز مردم را فرامی خواند.
چشمانش پر از اشک شد و نتوانست جلوی خودش را بگیرد. با شتاب برخاست، غسل کرد و مانند مسلمانان نماز خواند. گریزی نبود جز آن که آلدو ایمان خود را رسماً تثبیت سازد تا بتواند به دیدار کعبه و مسجد نبوی شریف برود.
به همین دلیل نزد یکی از دوستان مسلمانش رفت تا طریقه ی اعلام مسلمان شدن را به او بیاموزد. این کار با حضور قاضی شرع صورت پذیرفت که تولد دوباره ی او با اسم "محمد شریف" را اعلام نمود.
محمد شریف تنها به پذیرش اسلام اکتفا ننمود و حس می کرد که وظیفه ای بر عهده ی اوست که به انجام رساند و آن مشارکت در هدایت دیگران بود. خصوصاً کسانی از خانواده و شاگردانش که او باعث شده بود بیش تر در مسیحیت پیش بروند.
وی با پشتکار و گفتگوی آرام و بر اساس حقایق توانست خانواده و بسیاری از نزدیکانش را متقاعد سازد که اسلام دین حق است و آن ها به او ایمان آوردند. در میان آن ها دوست کشیش بود که بعد از مسلمان شدن به مخلص ترین مؤمنان دین خداوندی تبدیل شد. وی همچنین موفق به هدایت شاگردان سابقش شده و بیشتر آن ها مسلمان شدند.
لازم به ذکر است که مطالعه و آگاهی محمدشریف درباره ی دین مسیحیت، بنا به گفته ی او، بهترین کمک برای قانع افرادی که خداوند به واسطه ی او هدایت بخشید به شمار می رفت. چون بعد از منت خداوند متعال بر او و هدایت یافتنش او قادر بود اختلافات موجود در انجیل ها درباره ی حضرت عیسی علیه السلام را به آنان توضیح دهد.
در حالی که قرآن کریم موضع روشن و ثابتی درباره ی حضرت محمد صلی الله علیه و سلم دارد، موضعی که با عقل و منطق هماهنگ است.
گذشته از این، محمدشریف نمونه ای از یک داعی مسلمان به شمار می رود. او از تسلط خود بر هشت زبان در راه دعوت به سوی الله استفاده می کرد. او به عنوان یک داعی دین نظریات و شیوه هایی را برای دعوت به دین اسلام دارد که لازم است به آن ها توجه شود؛ چرا که از تجربه ی عملی و سرچشمه می گیرد. از جمله ی این نظریات:
به نظر او دعوت اسلامی مسائل زیادی را کم دارد، از جمله به عنوان مثال اندک بودن جزوات و نشریاتی که مردم را به دین خداوند دعوت کند، درحالیکه این مورد در رابطه با دین مسیحیت به وفور یافت می شود.
همچنین از نظر او داعیان مسلمان شایسته است در میانه ی مردم و در کشورهای مختلف رخنه کنند تا حقیقت دین اسلام و مزایای بی مانند آن را برای مردم بیان نمایند. به ویژه اینکه تصورات نادرستی در کشورهای غیرمسلمان به علت تاثیر کارهای مبلغین مسیحی علیه دین اسلام رواج دارد. چنانچه دعوت کردن مردم به دینی که آگاهی و اطلاع آنان از آن دین نادرست و نامناسب است، عاقلانه نیست.
بنابراین محمدشریف خواستار ضرورت پیروی از روش های ماهرانه برای دعوت اسلامی است که با تشریح جوهره ی دین اسلام و اینکه دین مقبول در نزد خداوند متعال تنها اسلام است آغاز گردد و به روشن کردن حقیقت ماهیت حضرت عیسی علیه السلام به عنوان یک پیامبر و فرستاده ی برحق و توضیح میزان ارج و احترام مسلمانان به وی به عنوان پیامبر و به مادر پاکدامنش که در اسلام به عنوان پیشوای زنان بهشتی شناخته می شود، بپردازند.
او همچنین به این موضوع ظریف و مهم اشاره می نماید که بر عهده ی ثروتمندان مسلمان است. به نظر او بر آن ها است که به چاپ ترجمه های قرآن کریم و کتاب هایی که به جوهر و مسائل اساسی دین اسلام می پردازند و دیگر کتاب هایی که برای کار دعوت مناسب هستند، اقدام کنند. چرا که عده ی زیادی از ملیته های دیگر به سختی می توانند با حقیقت دین اسلام و تعالیم آن آشنا شوند، چون مشکل زبان، سد بزرگی در برابر تحقیق های آنان می باشد.
محمدشریف حقیقتی را برای ثرتمندان مسلمان بازگو می کند، و می گوید:
"فعالیت های تنصیری و تبلیغ مسیحیت همیشه پشتیبامی ثروتمندان مسیحی وجود دارد، اما مسلمانان فعالیت هایشان بر دوش حکومت ها، سازمان ها و تشکیلات مختلفی می باشد که به انواع فعالیت های گوناگون مشغول هستند."
به این ترتیب خود را در برابر شخصیتی می بینیم که با خلوص کامل به دین اسلام روی آورده است، به گونه ای متحول شده که با تمام وجود به کار دعوت و روشنگری داعیان مسلمان با روش ها و درخواست هایی جهت کارآمدی هرچه بیشتر این کار می پردازد.
منبع: http://www.islamstory.com
پایان
