آدرس تصویر: http://ipc.org.kw/images/het0022f1.jpg
اسم قبل از اسلام: دانيو مانهل
شغل: مدير محلی
ملیت: بريتانیایی
دانيو مانهل: نیازی به واسطه بین خویش و خداوند ندارم
اسلام همان زندگی است و قرآن كتاب زندگانی است
با تشكر ویژه از برادرانم در (انجمن آشنایی با اسلام) بخش خيطان و بالاخص برادر سعود عتيبي، همچنین مركز تلاش برای بهبود روابط عربی-غربی به خاطر زحمات مبارک آنان که از ثمرات آن داستان هدایت زیر می باشد که خدای متعال قلب و ذهن را به سوی این دین عظیم گشوده است.
جامعه ی غرب در کل چه آمريكایي چه اروپایی نیاز شدیدی به کشف شدن توسط ما دارند... بهتر است از خود بپرسیم که آیا به واقع آن جواع را می شناسیم؟ ... آیا تخقیقات لازم از تمام جوانب فکری، عقیدتی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی درباره ی آن صورت داده ایم؟... ما نیاز مبرمی به چنین کاری برای عرضه ی سهل و آسان تر دین اسلام به آنان داریم...
من مطمئن هستم که جوامع مزبور نیازمند دین اسلام و آموزه ها و اصول آن می باشند... در تمام داستان های تاره مسلمانان که می خوانیم می بینیم که تعالیم اسلام و مبادی آن تنها روزنه های ورود آن اشخاص به دین اسلام و استشمام بوی عطر هدایت بوده اند... خداوند متعال می فرماید: (.. وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ..)، یعنی: (آنکه خدای برایش نوری ننهاده باشد، پس هیچ نوری برای او نیست...)، همچنین می فرماید: (أَوَ مَن كَانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا..) یعنی: (و آیا آنکه مرده بود و زنده اش گردانیدیم و نوری برایش قرار دادیم تا بدان میان مردمان راه رود چون کسی است که مثالش چنان است که در تاریکی هاست و از آن هرگز بیرون نیاید...)
دانيو: (در آن لحظه این گفته ی یکی از دوستانم را به خاطر آوردم که می گفت: غباری که در این بخش از جهان به صورتت می خورد پای بسیاری از پیامبران بزرگ بر آن بوده استٰ پیامبرانی همچون حضرت محمد - صلى الله عليه وسلم - حضرت عيسى و حضرت موسى - عليهما السلام -).
مقدمه
اسمم دانيو مانهل و 30 ساله اهل جنوب شرقی انگلستان می باشم. به مدت ده سال در لندن به کار مشغول بوده و سپس برای کار در شرکت «فیلامودا» به عنوان مدیر محلی به کویت آمدم.
پرورش بر اساس مذهب كاتوليك
من از یک خانواده ی خیلی بزرگی هستم. پدرم ايرلندي و مادرم بریتانیایی هندی تبار است. هر دوی آن ها به مذهب کاتولیک معتقد می باشند و من و برادر و خواهرم را برا اساس همین مذهب تربیت کرده اند.
مادرم چهار برادر و خواهر دارد و پدرم تنها یک برادر دارد. بنابراین به عنوان یک کاتولیک معتقد و بسیار پایبند پرورش یافته و بزرگ شدم... عادت داشتیم که هر یکشنبه به کلیسا برویم و در بیرون برای کمک به کشیش می ایستادم مطابق آنچه در مدرسه ی كاتوليكي یادگرفته بودم. بنابراین می توانم بگویم که دارای یک پس زمینه ی دینی در طول مراحل زندگی خود می باشم.
والدینم توجه و تلاش زیادی داشتند که خانواده را براساس و اصول ارزش ها و عقاید ویژه در مورد خدا در کاتولیک باربیاورند. به این ترتیب فکر می کنم که من با توجه به اینکه مسلمان هستم، ایمان و باور عمیقی داشتم.
بعد از اتمام تحصیلاتم در دانشگاه انگلستان، دو انتخاب پیش رو داشتم: یکی اینکه به دوره ی کارآموزی در یک اداره رفته و دیگری اینکه به عنوان افسر نیروی هوایی سلطنیت مشغول به کار شوم.
تصمیم گرفتم که قبل از ملحق شدن به نیروی هوایی سلطنتی یک سال دیگر صبر کنم. طی این یک سال به کارآموزی در مدیریت شرکت چندملیتی هند، لندن،واسكاتلند و دیگر کشورهای جهان پرداختم. در پایان سال به لندن بازگشتم... تجربه ی بسیار متفاوتی از زندگی در میان ملیون ها انسان پس از زندگی در شهر کوچک سه هزار نفری بود... به علاوه ی روش زندگی و فرهنگ های مختلف در لندن.
كويت
در ژانویه ی سال 2008م یعنی دو سال پیش به کویت آمدم. از آن جا که مسیحی کاتولیک بوده و چیزی درباره ی اسلام نمی دانستم جز آنچه در تلویزیون یا روزنامه ها شنیده یا خوانده بودم. در طول سال های تحصیل چیزی در مورد دین اسلام و بویژه حضرت محمد - عليه الصلاة و السلام – نمی آموختیم. ما تنها درباره ی حضرت عیسی مسيح - عليه السلام – و دين كاتوليك می خواندیم. بنابراین وقتی به کویت آمده و با افراد زیادی با ادیان متفاوت برخورد نمودم، در آغاز مشتاق شدم که به خاطر اقامت و شغلی که در کویت داشتم همه چیز را درباره ی دولت آن کشور بدانم؛ از جمله زبان عربی، آداب و سنن، فرهنگ و دين اسلام.
اذان
در ابتدا که بانگ (اذان) را می شنیدم از درک و فهم آن عاجز بودم. بنابراین از یکی از دوستانم درباره ی این موسیقی که روزانه چند بار می شنیدم سؤال کردم. این دوست من، قاسم، اهل انگلستان و مسلمان بود و با من به همین شرکت برای کار آمده بود.
او شرح مختصری درباره ی زندگ در کشورهای اسلامی داد. بعدها از دوستم، جمیل، که او هم در همین شرکت کار می کرد، سؤالات زیادی در مورد قرآن و چیزهای دیگر پرسیده و کم کم احساس می کردم مقداری به دین اسلام دلبستگی پیدا کرده ام.
ادامه دارد...
