شماره مقاله :

 در یک خانوادهی معمولی کالیفرنیایی به دنیا آمدم. والدینم پنچ فرزند داشتند که همگی طبق آیین کاتولیک تربیت شدیم. در سن یازده سالگی پدر و مادرم از هم جدا شدند و ما دیگر به کلیسا رفت و آمد نکردیم. در آن سالها، به علت جدایی والدینم به نحوی احساس مطرود بودن می کردیم. تا وقتی که بچه بودم هیچ رابطه ای با مذهب نداشتم. گاهی به مراسم عشاء ربانی میرفتم ولی در طول جلسات سؤال و جواب دینی پاسخی برای سؤالاتم نمی یافتم.

به عنوان یک کالیفرنیایی زندگی خیلی معمولی داشتیم. مادرم ما را خیلی دوست داشت و به همین علت مسئولیت بزرگ کردن ما را به عهده گرفت. پدرم را تنها دو یا سه بار دیدم. وقتی شانزده سالم بود که ازدواج کردم و بلافاصله باردار شدم. زندگی مشترک من شانزده سال طول کشید و صاحب دو فرزند شدم. بعد ارز آن به دلایلی از همسرم جدا شده و به سانفرانسیسکو نقل مکان نموده و از هر بندی خود را آزاد و رها یافتم.

 طولی نکشید که توسط مردی مسلمان با اسلام آشنا شدم. او به تازگی به آمریکا آمده بود و ما با هم دوست شدیم. خیلی درستکار و صادق بود و همین علت باعث شد به وی علاقمند شوم. دربارهی قرآن چیزهایی برایم تعریف میکرد که به نظرم منطقی میآمد. او فقط اسلام را به من معرفی نمود و به زور نمیخواست تا مسلمان شوم. مشابه رفتار و اخلاق وی را تا به حال در هیچ مردی ندیده بودم.

در اولین مرحله شهادتین را اعلام نمودم. ابتدا نمیدانستم دارم چه می گویم، ولی به هر حال این خواست خدا بود. حقیقت امر این بود که از اسلام میترسیدم. از اینکه خدا مرا در آتش بسوزاند هراس داشتم. درمورد اسلام هیچ اطلاعی نداشتم و تازه کار بودم. مانند تمام آمریکایی ها تصور غلطی از اسلام داشتم. چیزی که در پس زمینه ی ذهن بیمارم موجود بود مربوط به راهبه هایی بود که در بچگی دیده بودم. فکر میکردم که دین اسلام نیز مانند آنها عمل میکند که باید در بزرگسالی فقط نماز بخوانیم و زندگی تهی و خالی از هر تنوع و تفریحی داشته باشیم.

اما خدا بزرگتر از این حرفهاست، او دقیقاً طنابی بود که به آن نیاز داشتم تا خودم را به وسیلهی آن نجات دهم. پس از اینکه دوست مسلمانم به کشور خود بازگشت، تصمیم گرفتم به مسجد بروم تا ترجمهی قرآن را به دست بیاورم. ابتدا میخواستم به طور کامل از اسلام سر در بیاورم، آن موقع تمایلی به مسلمان شدن نداشتم.

ابتدا وقتی قرآن را خواندم گریه کردم، از آن همه زیبایی و عظمت پروردگار به وجد آمده بودم. هنگامی که سورهی فاتحه را خواندم فهمیدم که بسیار فراتر از آن چیزی است که فکر می کردم ولی باز هم آمادگی این کار را نداشتم. با چند تا از اصول و مبانی دین اسلام نمیتوانستم کنار بیایم و درک و فهم آن برایم سخت بود. بخشش و لطف خداوند مرا تحت تأثیر قرار داده بود.

چند سال از این سپری شد، هنگامی که خواندن قرآن را به پایان رساندم از ته قلبم باور کردم که قرآن کلام خداوند است. خود را مانند کودکی تصور مینمودم که احتیاج به پرستاری دارد تا او را با ناشناختههای این دنیا آشنا سازد.

این اواخر از خودم میپرسیدم که چقدر سخت است برای کسی که یک دفعه تمام عادتها و رفتارهایی که چندین سال به آنها خو گرفته را کنار بگذارد و شیوهی دیگری را برگزیند و مسلمان شود. ولی برای من چندان دشوار نبود چون از پنج سال قبل هنگامی که شروع به خواندن قرآن نمودم کم کم شیوهی زندگیم را تغییر دادم. والدینم ایتالیایی بودند و گوشت خوک یکی از بهترین غذاهای ما بود. وقتی برای اولین بار با خود عهد نمودم که دیگر گوشت خوک نمی خورم اوایل سخت بود ولی فکر کردم که این درخواست کوچکی است که خداوند از ما می خواهد پس باید هر طور شده به آن عمل نمایم.

گاهی فکر می کنم که این ماجرا را خدا برای من انتخاب نموده و نمیخواست که همین طور به حال خود رها شوم. از این همه صبر و شکیبایی پروردگار در قبال بندهای ضعیف و ناچیز مثل من بسیار شگفت زدهام. خداوند همانطور که در قرآن وعده داده است هیچگاه از قول خود بر نمیگردد. هنوز هم اهدافی دارم که امیدوارم توسط ایمان و عقیدهام به آن برسم. نمیگویم فرد کاملی هستم نه، ولی نسبت به سال گذشته خیلی فرق کردهام. فرزندانم به من احترام می گذارند. برای من پذیرفتن اسلام بزرگترین هدیهای است که تا به حال گرفتهام و همیشه احساس غرور و خوشبختی مینمایم.

مترجم: مسعود

Mohtadeen.Com