شماره مقاله :

به نام خدا

پس از اینکه چهار ماه را نزد علمای مسیحی سپری نمودم، از آنها خواستم یک مترجم برایم پیدا کنند. در آن زمان ابو العباس احمد فرماندار آنجا بوده و لقب سلطان را داشت. او به عنوان فرد با فضیلت و پرهیزکاری در بین مردم شهرت پیدا کرده بود. از مشاور وی یوسف الطبیب، خواستم با وی ملاقاتی داشته باشم. محل زندگی وی را جویا شده و به دیدنش رفتم. ماجرای آمدن به آنجا را برایش توضیح داده، به او گفتم که هدفم از طی کردن این همه راه پذیرفتن اسلام می باشد.

او بی اندازه خوشحال شد زیرا پیشرفت این کار کاملاً به دست وی بود. او نزد سلطان رفت و داستان مرا برایش تعریف نمود و از او قول مساعدت گرفت که مرا بپذیرد. سلطان پذیرفت، و مرا پیش وی فرستادند. اولین سؤالی که از من پرسید درمورد سنم بود. گفتم سی و پنج سال سن دارم. سپس راجع به دانش و دانسته هایم پرسید و اینکه چقدر درس خوانده ام.

پس از پاسخ دادن به سؤالاتش، گفت؛ خیلی به موقع به فکر خودت افتاده ای! بدان که لطف خداوند شامل حال تو شده است که می خواهی مسلمان شوی. بعد از آن نگرانیم فقط مسیحیانی بودند که مرا می شناختند و از این می ترسیدم که عکس العمل آنها دربرابر اسلام آوردن من چه خواهد بود.

آنها مرا به عنوان یک عالم فرهیخته می شناختند. سلطان دستور داد تا چند تن از علمای مسیحی را برای صحبت کردن با آنها به دربار دعوت نمایند. پس از قانع شدن آنها مرا به داخل اتاقی که سلطان با دیگر علما در آنجا گرد آمده بودند فرا خواندند. درمقابل همه شهادتین خود را اعلام نمودم.

علمای مسیحی با شنیدن کلمه ی شهادتین بر روی خود علامت صلیب کشیدند و گفتند: هیچ چیز به جز تمایل به ازدواج نمی توانست وی را وسوسه به انجام این کار نماید، زیرا در آیین ما کشیش ازدواج نمی کند. سپس آنها با ناراحتی آنجا را ترک کردند.

سلطان مکانی برای زندگی کردنم فراهم نمود و با دختر یکی از تاجران مشهور شهر ازدواج کردم. حاصل این ازدواج پسری بود که نام پیامبر را بر وی نهادم.

آنسلم تورمیدا پس از اسلام آوردن به نام محمد بن عبدالله الترجمان شناخته شد. دلیل این نام این بود که پس چند ماه او عربی را به خوبی فرا گرفته و به عنوان مترجم بین مسلمانان و مسیحیان در کنار سلطان به انجام وضیفه پرداخت.

پایان قسمت آخر

ترجمه: مسعود

سایت مهتدین