شماره مقاله :

داستان تشرف انجا به اسلام - از آلمان

... مریم تاکید ورزید که خواندن مرتب نمازها برای او مایه ی خیر و نیکی بوده است. بعد از زندگی اش در ترکیه گفت و سعی کرد تاریخچه ی ترکیه را برایم بازگو نماید. موضوعی که اکنون هم چیز زیادی درباره اش نمی دانم. در آن حین من کاملاً گیچ شده بودم. آن روز توانستم تنها با چند نفر بانوی مسلمان آشنا شوم و همه ی آن ها داستان اسلام آوردنشان را برایم تعریف کردند.

حمیده پس از گرفتن طلاق با یک زن و شوهر ترک دوست شده به ایت نحو اسلام را شناخته و دوستدار آن شده بود. دختر 15 ساله ی او، نینا، بر دین مسیحیت مانده بود، گرچه بدان هم عمل نمی نمود. او مادرش را تا جلسه همراهی می کرد.

فاطمه الیزابت، بیست و چند ساله، در حال تحصیل برای دبیری بود. چند سال پیش در مدت تعطیلات کار می کرد. او در یک کارخانه جنب انجمن زنان مسلمان آلمانی کار می کرد. خانواده ی فاطمه الیزابت، کاتولیک بوده و والدین او هردو مربیان دینی بودند. آن ها از خبر اسلام آوردن فاطمه کاملاً یکه خورده بودند. یک سال که از آن ماجرا گذشته بود آن ها هم با دین جدید فاطمه کنار آمده و به لطف خدا باهم به خوبی زندگی می کردند.

دوست فاطمه الیزابت، سابین، یک پرستار است. او بواسطه ی شوهرش با دین اسلام آشنا شده است. پدرش به خاطر روسری او را از خانه طرد کرده بود. در بین این عده، ماردان، زنان خانه دار، منشی و دستیار دندانپزشک وجود داشت. زنان مجرد، متاهل و بیوه. شوهرهایشان از ترکیه، لبنان، یمن، مراکش و دیگر کشورها بودند. بعضی از بانوان اسم های اسلامی برای خود برگزیده بودند و برخی دیگر خیر. در واقع این زنان تنها یک وجه مشترک داشتند و آن هم دین اسلام بود. اما به نظر می رسید همین برای آن ها کافی بود. "اسلام چهارچوبی است که در درون آن زندگی می کنیم."

آن روز دو چیز آموختم. نخستین چیزی که دریافتم این بود که چهارچوب دین اسلام تنگنا نیست و مسلمانان استاندارد خاصی ندارند. یک مسلمان کسی است که تصمیماتش را به خاطر خداوند اتخاذ می نماید.

دومین مورد این بود که برای اولین بار فهمیدم که هرگز فرایند یادگیری پایان نمی پذیرد، حتی در رابطه با دین و مذهب. تا امروز همیشه فکر می کردم، که برای مسلمان شدن فرد باید همه چیز را در رابطه با دین اسلام بداند. اما از این وضعیت بسیار به دور بودم. اکنون با این بانوان آشنا می شدم، که چه اندازه با ایمان هستند و درعین حال "همه چیز" را هم نمی دانند. دانستن همه ی ماجرا نیست. مهم تر از آن ایمان داشتن است. مهم تر از آن باور و اعتقاد به حقانیت و آسمانی بودن سرمنشأ پیامی است که توسط حضرت محمد صلی الله علیه و سلم از شبه جزیره ی عربستان پرتوافکنده بود.مهم تر از همه ی این ها اتخاذ تصمیم است. تصمیم برای یا علیه خداوند و تصمیم برای یا علیه دین اسلام.

"و ما انسان را آفريده‏ايم و مى‏دانيم كه نفس او چه وسوسه‏اى به او مى‏كند و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتريم." (قرآن کریم، 50:16)

چند هفته بعد، تصصم خویش را به سوی خداوند و دین اسلام گرفتم. بعد از دو سال و نیم دانش اندوزی و بررسی اسلام آوردم. چیزی که در نهایت من را به برداشتن این گام ترغیب نمود این اندیشه بود که: "اگر همین اکنون بمیرم و در برابر خداوند حاضر شوم، چگونه می توانم برای او توضیح دهم، که چرا اسلام نیاوردم؟" وقتی که دیگر نتوانستم هیچ پاسخ منطقی برای این پرسش بیاورم، تصمیمی را بر اساس منطقی برخاسته از تکامل ایمانی خویش بگیرم . گواهی دهم: "هیچ خدایی جز الله نیست و محمد پیامبر اوست."

با توجه به آنکه در اسلام تشکیلاتی مانند کلیسا وجود ندارد نیازی به ثبت این اقدام در جایی نبود. با اعتراف و گواهی به ایمان قلبی خویش زندگی اسلامی را آغاز نمودم.

والســلام.

ترجمه: مسعود

سایت مهتـدین

Mohtadeen.Com